6. - zaukpy :)

-Nie dramatyzuj! Masz to włożyć! - Krzyknęła, przebierając dalej w ubraniach. Może i była moją najlepszą przyjaciółką, ale charaktery miałyśmy inne.

-Nie włożę tego, to jest zbyt wyzywające. - Jęknęłam.

-Albo to przymierzysz, albo wygadam twój największy sekret! - Zagroziła, podnosząc jedną brew sugestywnie.

-Nie odważysz się. - Szepnęłam.

-Chcesz się przekonać?

-Nie. - Cicho westchnęłam i udałam się do przebieralni biorąc ze sobą sukienkę. Gdy już miałam ją na sobie odsłoniłam kurtynę i podeszłam do lustra, które stało obok. Moja przyjaciółka wywaliła oczy ze zdziwienia i zatkała sobie ręką buzię. Aż chłopak, który pewnie tam pracuje, niosąc stos ubrań, potknął się o coś i wywalił, wciąż na mnie patrząc. Wyglądałam jak dziwka. Tania i bezużyteczna.

-Okej, może znajdziemy coś innego... - Poszła do innych półek poszukać właściwych sukienek. Obróciłam się jeszcze raz w lustrze i stwierdziłam, że może aż tak źle nie jest, tylko ta czarna koronka. Nie w moim guście. Wróciłam do swojej kabiny i zdjęłam ją. Stałam teraz w samej bieliźnie.

-A ta? - Spytała Weronika, podając mi wieszak z nowym ubraniem. Uważnie przyjrzałam się nowej zdobyczy. Ta sukienka była prześliczna! Czarna w koronkę, bez ramiączek i w dodatku nie za długa, nie za krótka.

-Idealna! - Krzyknęłam. Zachichotała cicho, ale wystarczająco, bym to usłyszała.

-Nie ma sprawy! - Odpowiedziała. Przymierzyłam ją i zawołałam Weronikę.

-I jak? - Spytałam podnosząc brwi do góry. Ona tylko z uwagą mierzyła mnie od dołu - do góry i pokazała kciuk do góry.

-Leży na tobie idealnie. Oj... - Telefon w jej kieszeni zaczął dzwonić. - Sory, muszę odebrać.

-Okej... - Zaczęłam się przebierać. Nigdy nie lubiłam chodzić na zakupy, bo samo chodzenie po sklepach strasznie mnie męczyło. Po pięciu minutach udręki wyszłam z przymierzalni niosąc sukienkę. Moja 'stylistka' rozmawiała z kimś przez telefon, więc podeszłam do kasy i wyjęłam portfel.

-To będzie 499 złotych. - Uśmiechnęła się fałszywie. Widziałam to w jej oczach. - Zapraszamy na promocje...-miała powiedzieć, lecz ja jej ucięłam.

-Raczej nie skorzystam. - Potraktowałam ją tak samo, jak ona mnie - uśmiechem pełnym fałszywości.

-Płaci pani kartą czy gotówką?

-Gotówką. - Zapłaciłam i czekałam przed sklepem, aż Weronika z niego wyjdzie. Podekscytowana przyleciała do mnie i chwyciła mocno za ramię.

-Auć! Kurr...cze.-obok przechodzili dwaj ochroniarze.

-Zgadnij! - Otworzyłam usta. - Nie zgadniesz. - Wywróciłam oczami.

-Nie zgadnę, mów.

-No bo ta impreza będzie w stylu karnawałowym. Trzeba mieć ze sobą maski! - Pisnęła mi do ucha.

-No to chodź szybko.... - pociągnęłam ją za rękę.

-Skąd...

-Po porostu wiem. - westchnęłam i zaprowadziłam ją do sklepu z kostiumami. Było tam pełno prześlicznych masek, ale tylko jedna przykuła mą uwagę. Ta jedyna. 

-Dzień dobry! Czy pan sprzedaje te maski? - Krzyknęła pokazując na te okazy.

-Tak oczywiście! - Odkrzyknął sprzedawca. Obydwie rzuciłyśmy się, każda w swoją stronę, w poszukiwaniu masek. Ja już ją znalazłam.

-Poproszę tą maskę. - Wskazałam palcem na przedmiot.

-Tak szybko?! - Popatrzyła na mnie zbulwersowana 'zakupoholiczka'.

-Przepraszamy... ona kosztuje 599 złotych....-zaczął tłumaczyć.

-Nie ma sprawy, kupię ją. - Powiedziałam.

-...i jest zarezerwowana przez pewną osobę. - Dokończył.

-A nie ma kopii lub innych modelów? - Spytałam z nadzieją.

-Niestety, były dwie, jedna została kupiona miesiąc temu, a ta już jest zareze....

-Tak, tak. Zarezerwowana. - Zbulwersowałam się........

______________________________________________

Za krótki, wiem, ale chodzi w nim głównie o pewną rzecz :)

Pozdrawiam